'Als ik niet al zou nalaten aan vluchtelingen, zou ik het nú doen'

‘Wat ga ik nu doen?’ Dat dacht Albert na zijn pensioen. Jaren werkte hij als vertaler Duits. Nu wilde hij iets nieuws leren. ‘Dat werd Arabisch’, vertelt Albert. ‘En laat dat nou perfect aansluiten bij het vrijwilligerswerk als taalcoach bij VluchtelingenWerk.’ 

‘Een taalcoach is met veel meer bezig dan de taal oefenen alleen’, benadrukt Albert. ‘Je helpt ook weleens met een lastige brief of een formulier. Of soms bied je wat steun. Als iemand slecht nieuws krijgt, bijvoorbeeld. Zoals die keer dat iemand op het nieuws zag dat zijn geboortestad werd gebombardeerd. Dan staat het hoofd niet naar leren. Toen lieten we de tv aan en keken we samen.’ 

Omdat Albert Arabisch spreekt, wordt hij meestal gekoppeld aan Arabischsprekende mensen. ‘Van analfabeten tot hoogopgeleiden: ik heb zoveel soorten mensen begeleid. Het leuke is dat we dan elkaar iets kunnen leren. Dat maakt zo’n samenwerking gelijkwaardig.’  

Door de jaren heen ontstonden mooie contacten. Albert: ‘Zoals het vaak gaat in andere culturen, word je al snel uitgenodigd voor het eten. Mijn vrouw ging altijd graag mee. Of we nodigden samen mensen uit bij ons thuis.’  

Vorig jaar is de vrouw van Albert overleden. ‘Dat was voor mij de aanleiding om over mijn testament na te denken’, vertelt Albert. ‘Mijn vrouw en ik hebben geen kinderen. Als ik zou overlijden, waar zou alles dan naartoe gaan?’  

‘Vanuit de politiek komen allemaal ideeën: bezuinigingen, strengere regels. Maar mensen kunnen geen kant op’, zegt Albert. Hij verwacht dat het vluchtelingen alleen maar dwingt tot nog gevaarlijkere vluchtroutes, en dat zij het nog moeilijker krijgen in Nederland. Albert: ‘Als ik VluchtelingenWerk niet al in mijn nalatenschap had opgenomen, dan waren de ontwikkelingen van de afgelopen tijd de reden om het nú alsnog te doen.’